PODRÓŻ DO MIASTA ŚWIATEŁ. RÓŻA Z WOLSKICH - Małgorzata Gutowska-Adamczyk

To moje pierwsze spotkanie z dorobkiem literackim tej autorki – i niewątpliwie nie ostatnie… Ciekawa jest konstrukcja fabuły, która toczy się dwutorowo. Z jednej strony mamy rok 2011. Poznajemy losy Niny, która przyjechała do rodzinnego Gutowa, aby zrealizować formalności związane z pogrzebem ciotki. Z drugiej strony wędrujemy w czasie, a konkretnie do 2. połowy XIX wieku, do Paryża – „miasta świateł”, gdzie kilkuletnia wówczas Róża Wolska trafiła wraz z matką.

Nina, jako historyk sztuki zostaje poproszona przez właścicielkę miejscowego hotelu o znalezienie dowodów na oryginalność pewnego obrazu, rzekomo namalowanego przez słynną malarkę Rose de Volska. Kobieta prosi Ninę o dyskrecję, gdyż  w ostatnim czasie ze światowych muzeów giną obrazy autorstwa tej tajemniczej artystki. Podczas badania tej sprawy obie kobiety zaprzyjaźniają się ze sobą. Obie zwierzają się ze swoich problemów i trosk.

Tymczasem równolegle poznajemy losy Róży. Od kilkuletniego dziecka począwszy, skończywszy na byciu dojrzałą kobietą. Dziewczyna wyróżniała się na tle otoczenia. Jej ognistorude włosy i alabastrowa cera czyniły ją wyjątkową. Róża została jednak ciężko doświadczona przez życie. Najgorszy był dla niej brak wsparcia ze strony matki, która obwiniała ją za wszystkie nieszczęścia, jakie dotknęły ich rodzinę. Była dla niej szorstka, sroga i niezwykle surowa.

Przypadek sprawia, że Róża złączona zostanie ze światem artystów – malarzy. Odciśnie to piętno na całym jej przyszłym życiu. Dziewczyna nie tylko odnajdzie swe prawdziwe powołanie, ale również pozna miłość swojego życia, która przysporzy jej wiele szczęścia i uniesienia, ale również mnóstwo bólu i cierpienia.

Zarówno Nina, jak i Róża to dwie różne kobiety, żyjące w zupełnie innych czasach i epokach. Wiele jednak je ze sobą łączy. Czytając – sami dostrzeżecie paralele między nimi. To zdumiewające, jak bardzo są do siebie podobne…

Lektura bardzo mi się podobała, zwłaszcza rozdziały poświęcone Róży Wolskiej (te o Ninie były bardzo przyziemne i nie było w nich nic szczególnego). Jedno co mnie troszkę rozczarowało to fakt, że aby poznać zakończenie muszę poczekać do przyszłego roku na II tom powieści… To dość odległa perspektywa, a ja jestem niecierpliwą osobą… Wiem jednak, że warto czekać!

Tytuł: PODRÓŻ DO MIASTA ŚWIATEŁ. RÓŻA Z WOLSKICH

Autor: M. Gutowska-Adamczyk

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Miejsce, rok wydania: Warszawa, 2012

Ilość stron: 480

ANDALUZYJSKI PRZYJACIEL - Alexander Soderberg

Już dawno nie miałam w ręku tak dobrego thilleru sensacyjnego. Zawładnął mną od początku do końca. Dostarczył mi porządnej dawki emocji. Czytałam go w skupieniu, gdyż fabuła skonstruowana została naprawdę na dobrym poziomie. Nie zabrakło wątków psychologicznych, które według mnie czynią książkę atrakcyjniejszą.

Przejdę zatem do sedna. Akcja powieści zaczyna się od dramatycznego pościgu na autostradzie, w którym główni bohaterowie (Sophie i Hector) znajdują się w pułapce, pod ostrzałem tajemniczych osób, pędzących motocyklem. Wydaje się, że to już koniec ich istnienia… Zostali osaczeni… Tyle tytułem wstępu. W kolejnych rozdziałach cofamy się w przeszłość i poznajemy ich losy do tego tragicznego momentu.

Sophie Brinkmann to oddana pielęgniarka, samotnie wychowująca nastoletniego syna. Ich spokojny i ustabilizowany tryb życia przerywa poznanie przystojnego Hiszpana – Hectora. Sophie opiekuje się nim, podczas jego pobytu w szpitalu. Między tym dwojgiem rodzi się bliżej nieokreślone uczucie. Pojawia się swego rodzaju chemia, zauroczenie…

Po wyjściu mężczyzny ze szpitala od czasu do czasu się spotykają. Lubią ze sobą rozmawiać. Kobieta nie zdaje sobie jednak sprawy, że mężczyzna (podający się za wydawcę książkowego) tak naprawdę prowadzi podwójne życie. Jest on na celowniku policji, która za wszelką cenę dąży do jego schwytania.

W ogniu walki, między policją a mafią, stanie Sophie. Zostanie ona pionkiem w tych bardzo niebezpiecznych porachunkach. Granica między dobrem a złem tutaj nie istnieje. Nawet policja stosuje bardzo brutalne, niezgodne z prawem metody – byle tylko osiągnąć cel. Ten kto stanie na ich drodze musi liczyć się z konsekwencjami… Jak w takim układzie poradzi sobie nasza bohaterka? Nie będzie jej łatwo, ale w walce o siebie i syna zrobi wszystko…

Teraz parę słów o stronie technicznej. Główni bohaterowie nie są skonstruowani jednostronnie. W każdym z nich jest mieszanka dobra i zła. Za zachowaniem większości postaci przemawia określona przeszłość. Każdy z nich wiele przeszedł w swoim życiu, to ukształtowało ich charaktery. Nie zawsze osoba, która wydaje się z gruntu zła – naprawdę taka jest – czasem to po prostu przyjęta maska, a głęboko pod twardym pancerzem nienawiści czai się wrażliwa istota.  

Książkę czyta się szybko i sprawnie, pomimo jej objętości. Wszystko to za sprawą ciekawej narracji oraz przystępnego języka. Jak zwykle w moim przypadku, nie zawiodłam się na skandynawskiej literaturze. Nie wiem dlaczego tak się dzieje, ale książki i filmy stworzone przez Szwedów i Norwegów zawsze są najwyższych lotów.

Nie pozostaje mi nic innego jak wystawić autorowi wysoką notę i zachęcić Was do lektury.

Tytuł: ANDALUZYJSKI PRZYJACIEL

Autor:  A. Soderberg

Wydawnictwo: Czarna Owca

Miejsce, rok wydania: Warszawa, 2012

Ilość stron: 512

EGZAMIN Z ODDYCHANIA - Jan Jakub Kolski

Przyznam szczerze, że mam mieszane uczucia co do tej książki. Bardzo chciałam ją przeczytać, jednakże gdy już dostała się w moje ręce, nie było to takie proste jak mi się wcześniej wydawało. Podchodziłam do lektury kilkakrotnie. Nie jest to książka, którą pochłania się jednym tchem (tak przynajmniej było w moim przypadku)…

Z pozoru powieść ta wydaje się dość pretensjonalna. Autor dokonał skrajnego doboru głównych bohaterów. Z jednej strony Sandow (vel. Dżuku) – dojrzały mężczyzna, znany reżyser oraz wykładowca akademicki, z drugiej Muszelka – młoda dziewczyna, dziwka (sypiała ze starszymi mężczyznami, ba nawet ojciec ją wykorzystywał, a ona o dziwo czerpała z tego satysfakcję).

Po raz pierwszy spotkali się na planie jego filmu, kiedy ona miała 12 lat. Dziewczynka już wtedy wiedziała, że kiedyś będą razem; obdarzyła go miłością, która z wiekiem dojrzewała i rosła w siłę. Mimo tak młodego wieku pojawiło się w niej również pożądanie wobec tego dojrzałego już wówczas mężczyzny. Po latach spotykają się ponownie. Widocznie los chciał ich połączyć. Zostają parą. Niezwykłą parą. Dzieli ich przepaść, a jednak ich drogi łączą się na zawsze.

To tyle o tej banalnej, dość płytkiej stronie powyższej książki. Została ona bowiem zestawiona z ważnymi ideami. Autor szuka bowiem w niej sensu życia. Zadaje egzystencjalne pytania. Dokonuje rozliczeń z przeszłością. Przywołuje tragiczne momenty z historii:

„- Nie byłem świadkiem końca świata, więc nie potrafię go opisać. Miałem dziadka i ojca, którzy go widzieli, ale ich opis nie był dramatyczny. Skończony świat, taki któremu odbiera się upoważnienie do istnienia, wygląda bardzo podobnie do świata, który jest. (…). On jest choć się … skończył. Ludzie ciągle mają swoje sprawy, tylko że w ich powietrzu do oddychania nie ma niczego wartościowego. (…) Oddychamy Umschlagplatzem, Treblinką, Kambodżą, Ruandą, Jedwabnem, a to są głównie gazy gnilne i smród palonych kości.” [s. 115 – 116].

Główny bohater prowadzi rozważania na temat istnienia Boga. Doświadcza na własnej skórze przemijania oraz kruchości życia. W tym samym momencie, kiedy na świat przychodzi jego druga córka, padoł ziemski opuszcza matka. Życie za życie. Równowaga w przyrodzie musi zostać zachowana…

Ale Sandow to nie tylko typ filozofa. Ma również „ciągoty” mordercy. Z lubością niszczy zbudowane przez bobry tamy. Sprawia mu to ogromną satysfakcję. Ponadto będzie dążył do zemsty na trzech mężczyznach (Tatuator, Fotografer oraz Nauczyciel Tańca). Będzie prowadził bardzo niebezpieczną grę, w której celem będzie „ukaranie ich za grzechy”…

Można by wiele pisać o fabule, ale nie chcę odbierać Wam satysfakcji z czytania i poznawania kolejnych wątków. Przedstawiłam zarys tej książki i mam nadzieję, że Was zaciekawiłam. Jest to bardzo kontrowersyjna powieść. Jedni ją kochają, a inni nienawidzą. Warto przeczytać i samemu wydać osąd.

Mnie osobiście raził trochę język, jakim posłużył się pan Kolski. Wiem, że jest to spowodowane nakreśleniem takiej postaci jak Muszelka. Nie da się ukryć, że jest to bardzo infantylna osoba, która dopiero przy Sandowie nabywa ogłady. To on strofuje ją, gdy ta zaczyna przeklinać. Ona jednak często ma swój świat, który mnie osobiście odstręcza…

Zachęcam do lektury, gdyż jednego nie możemy odmówić tej książce – opowiada ona o bezwarunkowej miłości, a tym samym o poświęceniu dla drugiego człowieka. Traktuje ona o ogromnym oddaniu i o walce ze samym sobą, ze swą prawdziwą naturą, aby móc zwyciężyć dla ukochanej osoby.

Tytuł: EGZAMIN Z ODDYCHANIA

Autor: J. J. Kolski

Wydawnictwo: Wielka Litera

Miejsce, rok wydania: Warszawa, 2012

Ilość stron: 480

HISTORIA SMAKU. Jak warzywa i przyprawy budowały fortuny, wywoływały wojny i wpędzały ludzi w szaleństwo - Bryan Bruce

Wszystko co nas otacza posiada swoją własną historię. Nie inaczej jest z warzywami, przyprawami czy słodkościami. Ich początki sięgają bardzo dalekich czasów oraz odległych nam miejsc. Co ważne nierzadko stawały się zalążkiem poważnych konfliktów oraz kładły podwaliny pod rozwój niewolnictwa czy też wyginięcie pierwotnych mieszkańców wielu regionów na kuli ziemskiej.

Bryan Bruce w swej książce wziął pod lupę dziewięć produktów, które zdobyły serca i uznanie ludności na całym świecie, stając się tym samym podstawowym elementem posiłków. Ba, w początkowym okresie wiele z tych produktów (np. ziarna kakao) były tak cenne, iż stały się nawet substytutem pieniądza! Bruce w ciekawy sposób przedstawił nam genezę odkrycia tych produktów, pochodzenie nazwy oraz najważniejsze czynniki, które spowodowały ich „wkroczenie na salony”…

Bardzo spodobała mi się konstrukcja tego albumu. Każdemu smakołykowi poświęcony jest jeden rozdział. Autor zdaje w nim relacje ze swej podróży do kolebki danego produktu. Opisuje spotkania z miejscową ludnością, miejsca które zobaczył, szukając materiałów do tej książki.

Następnie Bruce przedstawia krótki zarys historyczny, udokumentowując wszystko przepięknymi, kolorowymi fotografiami. Zachwyciły mnie także zakończenia wszystkich rozdziałów, gdzie znajdują się przepisy na apetyczne potrawy, w których głównym składnikiem jest opisywany właśnie przysmak.

Album jest krótki, acz treściwy. Moc kolorów wspaniałych zdjęć podziałała nie tylko na mój zmysł wzrokowy, ale przede wszystkim pobudziła moje kubki smakowe. Czytając o czekoladzie oraz oglądając fotografię słynnego „tortu Sachera” nabrałam ogromnej ochoty na spałaszowanie go (nie ukrywam, że zamierzam niedługo wykorzystać przepis zamieszczony w książce i spróbować sama go przyrządzić)J

Podziwiam autora, że udało mu się tak fantastycznie połączyć przeszłość z teraźniejszością. Album jest wspaniałą wędrówką, dzięki której mam teraz świadomość tego, co jem. Dowiedziałam się bowiem, skąd dana rzecz się wywodzi oraz ile wysiłku ludzie, w odległych od nas zakątkach świata wkładają, abyśmy mogli spożywać cuda natury…

Polecam wszystkim zainteresowanych historią smaku…

Tytuł: HISTORIA SMAKU. Jak warzywa i przyprawy budowały fortuny, wywoływały wojny i wpędzały ludzi w szaleństwo

Autor: B. Bruce

Wydawnictwo: Carta Blanca

Miejsce, rok wydania: Warszawa, 2012

Ilość stron:  198

Z PRĄDEM I POD PRĄD. OSTATNIA DEKADA PRL-U - Michał Ogórek, Zenon Żyburtowicz

Urodziłam się w roku 1986. Była to już schyłkowa faza PRL-u. Niewiele pamiętam z tego okresu. Dzięki rodzicom, książkom i telewizji moja wiedza o tych pamiętnych czasach jest dość obszerna. Nie potrafię powiedzieć co mnie pociąga w tamtym okresie historycznym; wiem jedno bardzo mnie fascynuje. Jeśli można tak powiedzieć – jestem jego wielką fanką…

Uwielbiam wszystko, co się wiąże z PRL-em (oczywiście pomijam politykę ówczesnych władz oraz działania służb bezpieczeństwa, które w całości potępiam). Absurdy tamtych czasów przyprawiają mnie o zawrót głowy oraz o duży uśmiech na twarzy. Największą przyjemność sprawia mi oglądanie filmów i seriali z PRL-u. Do moich ulubionych należą: „Dom”, „Daleko od szosy” oraz „Poszukiwany, poszukiwana”. Widziałam je po kilkanaście razy, najważniejsze kwestie znam na pamięć, a gdy znowu pojawiają się w telewizji oglądam je z takim zainteresowaniem, jakbym robiła to po raz pierwszy.

Album „Z prądem…” jest perełką ostatniej dekady PRL-u. O jego znakomitości świadczą przede wszystkim nazwiska twórców. Pan Ogórek – mistrzowski felietonista oraz pan Żyburtowicz – słynny reporter i artysta fotografik. Album został podzielony na dziewięć rozdziałów, z których każdy dotyczy innej sfery życia w PRL-u.

Można się dowiedzieć (albo przypomnieć sobie) jak wyglądał dzień przeciętnego obywatela Polski Ludowej. Jak spędzał czas wolny od pracy, gdzie udawał się na wakacje. Ponadto dowiemy się jak działała propaganda, jak funkcjonowała nowomowa oraz jak Polacy dzielnie starali się żyć zgodnie z absurdami tego okresu. O tych i o wielu innych kwestiach dowiemy się z krótkich notek informacyjnych, a przede wszystkim z przepięknych fotografii, przedstawiających blaski i cienie ostatniej dekady PRL-u.

A więc zajrzyjmy do tego albumu i zacytujmy wspólnie jedno z głównych haseł ówczesnej władzy – „Aby Polska rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej…”.  Hmm… wydaje mi się, że czasy te teoretycznie tak odległe, nie do końca przeminęły. Chociażby ta myśl, powraca przy każdych kolejnych wyborach samorządowych i parlamentarnych.

Reasumując – ten album to fantastyczna, niezwykle humorystyczna podróż w czasie oraz w oparach absurdu. Do tego ciekawie wydana. Mnie osobiście aż się łezka w oku zakręciła – troszeczkę ze wzruszenia, a głównie ze śmiechu. Najprzyjemniej ogląda się ten album z bliskimi osobami, można wtedy podyskutować nad niektórymi wątkami. Gorąco polecam – na pewno nie pożałujecie!

Tytuł: Z PRĄDEM I POD PRĄD. OSTATNIA DEKADA PRL-U 

Autor: M. Ogórek, Z. Żyburtowicz

Wydawnictwo: Carta Blanca

Miejsce, rok wydania: Warszawa, 2012

Ilość stron: 352